کلود سوته
کلود سوته | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | کلود ماری سوته |
| زادهٔ | ۲۳ فوریهٔ ۱۹۲۴ |
| درگذشت | ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۰ (۷۶ سال) |
| آرامگاه | مونپارناس، پاریس، فرانسه |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات | انستیتوی آموزش عالی سینمایی |
| پیشه(ها) | فیلم‌نامه‌نویس کارگردان تهیه‌کننده تلویزیونی |
| همسر | گرَتسیِلّا سوته |
| فرزندان | ایو سوته |
کلود سوته (فرانسوی: Claude Sautet)، زادۀ ۲۳ فوریهٔ ۱۹۲۴ در مون‌روژ و درگذشتۀ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۰ در "منطقه ۱۴ پاریس Observatoire de Paris/ رصدخانه پاریس"، کارگردان فیلم، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده تلویزیونی فرانسوی بود.
آغازهای کارگردان
[ویرایش]سوته در اوان کار، دستیار بسیاری از فیلمسازان بود. او دوستی تام و پایداری را با ایو روبر در فیلم «Les hommes ne pensent qu'à ça» محصول سال ۱۹۴۵ آغاز نمود.[۱] سوته همین راه را با ژان دُوِور در فیلم «پسر کارولین عزیز، ۱۹۵۵» کنار بریژیت باردو ادامه داد. هنگامیکه پسرش ایو زاده شد، کمدی «روزخوش لبخند، ۱۹۵۶» (به فرانسه: Bonjour sourire) را به سرانجام رساند ولی همیشه از تماشای آن در جایگاه نخستین فیلم بلندش، خودداری نمود.[۲]
سال ۱۹۵۹، سوته در پروژه‌های چشمان بدون چهره به کارگردانی ژرژ فرانژو و به ویژه جانور رها می‌شود (به فرانسه: Le fauve est lâché) اثر موریس لابرو کار می‌کرد. پروژه لابرو، با بازیگر اصلی فیلم یعنی لینو ونتورا دیدگاه‌های متفاوتی داشت تا جایی که فیلم‌برداری را پیش از پایان، رها کردند و باز، این کلود سوته بود که کارگردانی واپسین‌صحنه‌های فیلم را به سرانجام رساند. کارگردان فرانسوی ژاک بکر، که این فیلم را پسندیده بود به لینو ونتورا پیشنهاد داد تا همکاری‌اش را با اقتباس از رمان همه خطرات را در نظر بگیرید اثر ژوزه جووانی ادامه دهد.[۳]
پس از امضای قرارداد، سوتۀ جوان در صحنۀ فیلم‌برداریِ ازنفس‌افتاده حضور یافت و در این پروژه، سرمایه‌گذاری فراوانی نمود و ژان-پل بلموندو را متقاعد ساخت تا نقش مکمل را ایفا نماید. فیلم همه خطرات را در نظر بگیرید به کارگردانی سوته در سال ۱۹۶۰ منتشر شد ولی ازنفس‌افتاده اثر ژان-لوک گدار به طور کامل آن را تحت‌الشعاع قرار داد. فقط برتران تاورنیه، منتقد جوانی که آن هنگام به مجلۀ سینمایی پیوسته بود، مقالۀ ستایش‌آمیزی به سوته اختصاص داد که توسط تحریریه به سی خط در وسط روزنامه کاهش یافت. در سینماها این فیلم با چنان شکستی روبرو شد که به نابودی تولیدکنندگانش انجامید[۴] ولی سه سال بعد، با نوآوری‌های موفقیت‌آمیز سینما مک مائون (به فرانسه: Le cinéma Mac Mahon) و مجلۀ «Présence du cinéma» فیلم را بازسازی و آن را از نو پخش نمودند.
سوته که از شکست اولیۀ فیلم در موقعیت مالی بغرنجی به سر می‌برد از حمایت تهیه‌کننده‌ای به نام رنه فرژه‌اَس برخوردار شد و دو سال در چینه‌چیتا (به ایتالیایی: Studi di Cinecittà) به عنوان دستیار کارگردان کار کرد و از فیلم‌های Symphonie pour un massacre و پوست موز (فیلم ۱۹۶۳) پشتیبانی نمود.[۵]
پیدایش همزمان موج نوی فرانسه، بانی اعتراف سوته به کاستی‌های نظری و ادبی او شد و تمرکز وی را بر اکشن و بیش از همه به سوی فیلم نوآر آمریکایی گسیل ساخت.
فیلم‌شناسی
[ویرایش]
- ۱۹۵۱: ما دیگر به جنگل نخواهیم رفت. (فیلم کوتاه)
- ۱۹۵۶: روزخوش لبخند
- ۱۹۶۰: همه خطرات را در نظر بگیرید
- ۱۹۶۵: جان سپردن
- ۱۹۷۰: چیزهای زندگی
- ۱۹۷۱: ماکس و قراضه‌فروشان
- ۱۹۷۲: سزار و روزالی
- ۱۹۷۴: ونسان، فرانسوا، پل و دیگران
- ۱۹۷۶: مادو
- ۱۹۷۸: یک داستان ساده
- ۱۹۸۰: یک پسر بد
- ۱۹۸۳: گارسون !
- ۱۹۸۸: چند روز با من
- ۱۹۹۲: قلبی در زمستان
- ۱۹۹۵: نلی و آقای آرنو
منابع
[ویرایش]- ↑ "Sur les traces de Claude Sautet" (به فرانسوی). Retrieved 2024-09-29.
- ↑ "Bonjour sourire" (به فرانسوی). Retrieved 2024-09-29.
- ↑ "Les Yeux sans visage 1959" (به فرانسوی). Retrieved 2024-09-30.
- ↑ "1987, Claude Sautet raconte ses débuts difficiles". www.ina.fr (به فرانسوی). 2010-07-16. Retrieved 2024-10-02.
- ↑ "Claude sautet, une histoire simple". www.liberation.fr (به فرانسوی). 2000-07-25. Retrieved 2024-10-03.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Claude Sautet». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۴.
- «Claude_Sautet». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۴.
- شهیدی، علی اصغر (زمستان ۱۳۶۷)، سینماگران جهان، موسسه انتشارات تلاش
 |
| |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک فیلم‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |